مشاهده ساحل مدیترانه ای تونس و لیبی از ایستگاه فضایی.
Viewing the Mediterranean Coasts of Tunisia and Libya from the Space Station
Earth Day.
روز زمین
روز زمین را گرامی بداریم تنها خانه و مسکن و ماوا ما فقط و فقط سیاره زمین است بشر تا هزار سال دیگر امکان انتقال به سیارات دیگر حتی مریخ را حتی ندارد این را بدانیم امکان زندگی در دیگر سیارات فریبی بیش نیست این حیاتی که در این سیاره ( زمین) شکل گرفته متخص سیاره زمین است و هر سیاره ای دارای اختصا صات ویژه خود برای حیات است عواملی همانند نیروی جاذبه زمین نیروی جاذبه خورشید و دیگر سیارات منظومه شمسی و سرعت و حرکت زمین ما و منظومه شمسی ، نوع ترکیب اتمسفر و نوع تابش اشعه زمینه و میزان ورود اشعه کیهانی بر اساس نیروی جاذبه زمین و ووو…. دهها عوامل دیگر این نوع حیات و تکامل را در این سیاره آفریده شکل گیری موجودات زنده فقط و فقط مختص هر سیاره است بیائئد زمین یعنی مادرمان را از هر گونه آلودگی مصون بداریم هر گونه غفلت باعث نابودی حیات گونه پستانداران خواهد شد و گونه دیگری جایگزین ما خواهد شد تا بحال 5 بار حیات موجودات در روی این سیاره ازبین رفته و گونه دیگری جایگزینش شده است. این شانس بقا را برای پستانداران ازدست ندهیم.
The Universe’s First Type of Molecule Is Found at Last.
ما اولین نوع مولکول جهان را یافتیم
برای دهه ها، اخترشناسان جستجو شان را در کیهان برای آنچه که اولین نوع مولکول است که بعد از انفجار بزرگ شکل گرفته است، آغاز کردند. در حال حاضر، در نهایت آن را یافتند. این مولکول را هلیید هیدروژن نامیده اند.این ترکیب از هیدروژن و هلیوم ساخته شده است. ستاره شناسان بر این باورند که این مولکول بیش از 13 میلیارد سال پیش ظاهر شده و گام نخست در تکامل جهان بود. تنها چند نوع اتم وجود داشت وقتی که جهان بسیار جوان بود. با گذشت زمان، جهان از یک سوپ اولیه از مولکول های ساده تبدیل به مکان پیچیده ای شده است که امروزه پر از تعداد نامحدودی از سیارات، ستارگان است و . دانشمندان با استفاده از ،با استفاده از بزرگترین رصدخانه هوابرد در جهان، دانشمندان هیدروژن هلیوم را در سحابی سیاره ای که 3000 سال نوری از آن دور بودند، مشاهده کردند. این اولین تشخیص sofia مولکول در جهان مدرن با استفاده از رصد خانه SOFIA بود. درباره کشف بیشتر بدانید.
https://www.nasa.gov/feature/the-universe-s-first-type-of-molecule-is-found-at-last
The Universe’s First Type of Molecule Is Found at Last
Image of planetary nebula NGC 7027 with illustration of helium hydride molecules. In this planetary nebula, SOFIA detected helium hydride, a combination of helium (red) and hydrogen (blue), which was the first type of molecule to ever form in the early universe. This is the first time helium hydride has been found in the modern universe.Credits: NASA/ESA/Hubble Processing: Judy Schmidt
The first type of molecule that ever formed in the universe has been detected in space for the first time, after decades of searching. Scientists discovered its signature in our own galaxy using the world’s largest airborne observatory, NASA’s Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy, or SOFIA, as the aircraft flew high above the Earth’s surface and pointed its sensitive instruments out into the cosmos.
When the universe was still very young, only a few kinds of atoms existed. Scientists believe that around 100,000 years after the big bang, helium and hydrogen combined to make a molecule called helium hydride for the first time. Helium hydride should be present in some parts of the modern universe, but it has never been detected in space — until now.
SOFIA found modern helium hydride in a planetary nebula, a remnant of what was once a Sun-like star. Located 3,000 light-years away near the constellation Cygnus, this planetary nebula, called NGC 7027, has conditions that allow this mystery molecule to form. The discovery serves as proof that helium hydride can, in fact, exist in space. This confirms a key part of our basic understanding of the chemistry of the early universe and how it evolved over billions of years into the complex chemistry of today. The results are published in this week’s issue of Nature.
“This molecule was lurking out there, but we needed the right instruments making observations in the right position — and SOFIA was able to do that perfectly,” said Harold Yorke, director of the SOFIA Science Center, in California’s Silicon Valley.
Today, the universe is filled with large, complex structures such as planets, stars and galaxies. But more than 13 billion years ago, following the big bang, the early universe was hot, and all that existed were a few types of atoms, mostly helium and hydrogen. As atoms combined to form the first molecules, the universe was finally able to cool and began to take shape. Scientists have inferred that helium hydride was this first, primordial molecule.
Once cooling began, hydrogen atoms could interact with helium hydride, leading to the creation of molecular hydrogen — the molecule primarily responsible for the formation of the first stars. Stars went on to forge all the elements that make up our rich, chemical cosmos of today. The problem, though, is that scientists could not find helium hydride in space. This first step in the birth of chemistry was unproven, until now.
“The lack of evidence of the very existence of helium hydride in interstellar space was a dilemma for astronomy for decades,” said Rolf Guesten of the Max Planck Institute for Radio Astronomy, in Bonn, Germany, and lead author of the paper.
Helium hydride is a finicky molecule. Helium itself is a noble gas making it very unlikely to combine with any other kind of atom. But in 1925, scientists were able to create the molecule in a laboratory by coaxing the helium to share one of its electrons with a hydrogen ion.
Then, in the late 1970s, scientists studying the planetary nebula called NGC 7027 thought that this environment might be just right to form helium hydride. Ultraviolet radiation and heat from the aging star create conditions suitable for helium hydride to form. But their observations were inconclusive. Subsequent efforts hinted it could be there, but the mystery molecule continued to elude detection. The space telescopes used did not have the specific technology to pick out the signal of helium hydride from the medley of other molecules in the nebula.
In 2016, scientists turned to SOFIA for help. Flying up to 45,000 feet, SOFIA makes observations above the interfering layers of Earth’s atmosphere. But it has a benefit space telescopes don’t— it returns after every flight.
“We’re able to change instruments and install the latest technology,” said Naseem Rangwala SOFIA deputy project scientist. “This flexibility allows us to improve observations and respond to the most pressing questions that scientists want answered.”
A recent upgrade to one of SOFIA’s instruments called the German Receiver at Terahertz Frequencies, or GREAT, added the specific channel for helium hydride that previous telescopes did not have. The instrument works like a radio receiver. Scientists tune to the frequency of the molecule they’re searching for, similar to tuning an FM radio to the right station. When SOFIA took to the night skies, eager scientists were onboard reading the data from the instrument in real time. Helium hydride’s signal finally came through loud and clear.
“It was so exciting to be there, seeing helium hydride for the first time in the data,” said Guesten. “This brings a long search to a happy ending and eliminates doubts about our understanding of the underlying chemistry of the early universe.
its: NASA/Ames Research Center
SOFIA, the Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy, is a Boeing 747SP jetliner modified to carry a 106-inch diameter telescope. It is a joint project of NASA and the German Aerospace Center, DLR. NASA’s Ames Research Center in California’s Silicon Valley manages the SOFIA program, science and mission operations in cooperation with the Universities Space Research Association headquartered in Columbia, Maryland, and the German SOFIA Institute (DSI) at the University of Stuttgart. The aircraft is maintained and operated from NASA’s Armstrong Flight Research Center Building 703, in Palmdale, California.
Scientists invent way to trap mysterious ‘dark world’ particle at Large Hadron Collider.
دانشمندان راهی را ابدا نموده اند تا ذرات ماه تاریک را در شتابدهنده بزرگ هادرون به دام به اندازند. حالا که دانشمندان بوزون هیگز را کشف نموده اند اهدافشان را برای شناسایی ذرات ناپایدار در هادرون بزرگ متمرکز نموده اند. اطراف ما را انرژی تاریک و ماده تاریک احاطه نموده است . ماده نامریی که در کل کهکشان باهمدیگر در ارتباط هستند و هیچکس در حال حاضر قادر به تشخیص آن بطور عینی و مستقیم نیست…..
.https://phys.org/news/2019-04-scientists-mysterious-dark-world-particle.html
Travel through wormholes is possible, but slow.
سفر از درون کرم چاله امکان پذیر است اما آهسته
https://phys.org/news/2019-04-wormholes.html
فیزیکدان هاروارد نشان داده است که کرمچاله ها می توانند وجود داشته باشند:امکان سفر از طریق تونل ها در بعد چهارم( فضای زمان منحنی)، اتصال دو مکان دور، امکان پذیر است.
How to take a picture of a black hole.
اولین عکس از یک سیاهچاله چگونه ثبت شد؟
کیتی بومن (Katie Bouman)، یکی از افراد تیم بزرگ و بین‌المللی ثبت و پردازش این تصویر، سال ۲۰۱۶ در یک سخنرانی TEDx از چگونگی دریافت و پردازش اطلاعات و پیچیدگی فنی آن صحبت می‌کند.
ویدیوی این سخنرانی زیرنویس فارسی دارد و می‌توانید در تنظیمات سایت تد زیرنویس فارسی را فعال کنید. ویدیو را می‌توانید در لینک زیر ببینید:Read more:https://www.ted.com/talks/katie_bouman_what_does_a_black_hole_look_like?fbclid=IwAR1BTi2UGpzXLC6UG-cQnBBX1fo5157x-fGSWDiODXvGxGBwAvh3BJsCqC8#t-2532
At the heart of the Milky Way, there’s a supermassive black hole that feeds off a spinning disk of hot gas, sucking up anything that ventures too close — even light. We can’t see it, but its event horizon casts a shadow, and an image of that shadow could help answer some important questions about the universe. Scientists used to think that making such an image would require a telescope the size of Earth — until Katie Bouman and a team of astronomers came up with a clever alternative. Bouman explains how we can take a picture of the ultimate dark using the Event Horizon Telescope.
Astronomers deliver first photo of black hole.
ستاره شناسان اولین عکس سیاهچاله را ارائه می دهند.
https://phys.org/news/2019-04-astronomers-unveil-photo-black-hole.html
بیشتر در منبع زیر بخوانید:
https://www.cafeastro.net/news/black-hole-image-makes-history
دانشمندان با کمک تلسکوپ افق رویداد (Event Horizon Telescope) نخستین تصویر از یک سیاهچاله را نمایش دادند.
این ابرسیاهچاله در مرکز کهکشان M87 و فاصله ۵۶ میلیون سال نوری قرار دارد و جرم آن ۶.۵ میلیارد برابر جرم خورشید است. تصویر حلقه‌ای از نور را نشان می‌دهد که توسط گرانش شدید سیاهچاله خم شده است. این تصویر نشان می‌دهد که در مرکز کهکشان‌ها سیاهچاله‌ای ابرپرجرم قرار دارد. همچنین این یک گام بزرگ در مطالعه سیاهچاله‌ها، افق رویداد آن‌ها وگرانش است.
سیاهچاله چیست و چگونه آشکارسازی شد؟
سیاهچاله جرمی بسیار چگال است که حتی نور هم نمی‌تواند از آن فرار کند. به دلیل گرانش زیاد سیاهچاله، هر چیزی که وارد افق رویداد آن می‌شود، دیگر راه خروجی نخواهد داشت و به اتم‌ها تجزیه می‌گردد. با توجه به ماهیت سیاهچاله و از آنجا که هیچ نوری از آن منتشر نمی‌شود، بنابراین نمی‌توان یک سیاهچاله را رصد کرد. اما اگر دیسکی از ماده داغی در اطراف آن باشد، سیاهچاله آشکار می‌شود. در واقع در مقابل پس زمینه روشن دیسک، سایه‌ای از سیاهچاله بوجود می‌آید. دانشمندان قطر حلقه نور دور سیاهچاله را ۳۸ میلیارد کیلومتر تخمین زده‌اند و مشخص کرده‌اند که جهت چرخش این نور پادساعتگرد است.
تلسکوپ افق رویداد یا EHT برای رصد ابرسیاهچاله مرکز کهکشان راه‌شیری یا *Sagittarius A و سیاهچاله کهکشان M87 بوجود آمده است. اما معلوم شد که تصویر برداری از سیاهچاله M87 آسان‌تر است. این سیاهچاله در فاصله ۵۶ میلیون سال‌نوری از ما قرار دارد و ۲۰۰۰ برابر دورتر از سیاهچاله مرکز کهکشان راه‌شیری است. در عین حال ۱۰۰۰ برابر سنگین‌تر از ابر سیاهچاله کهکشان راه‌شیری است. *Sagittarius A تنها ۵ میلیون برابر خورشید جرم دارد. این تفاوت جرم و در واقع گرانش فاصله زیاد را جبران می‌کند. به دلیل گرانش بیشتر، گاز‌ها به دور سیاهچاله M87 درخشان‌تر و آهسته‌تر از سیاهچاله کهکشان راه‌شیری حرکت می‌کند.
تلسکوپ افق رویداد یا EHT چیست؟
برای رصد یک سیاهچاله به تلسکوپی به اندازه کره زمین نیاز بود. به همین دلیل شبکه‌ای از تلسکوپ‌های رادیویی سرتاسر جهان ساخته شد و تلسکوپ افق رویداد نام گرفت. در کنفرانس خبری ۱۰ آوریل ۲۰۱۹ تیم این تلسکوپ در کنفرانس‌هایی که در ۶ کشور جهان برگزار می‌شد نخستین تصویر از سیاهچاله را ارائه کردند. این موفقیت بزرگ طی شش مقاله در ژورنال اخترفیزیک به چاپ رسیده است. تصویر ثبت شده از سیاهچاله مرکز کهکشان M87 است که در صورت فلکی سنبله و در فاصله ۵۵ میلیون سال نوری از ما قرار دارد.
این تصویر اولین گام شبکه تلسکوپ‌های رادیویی افق رویداد بود و بار دیگر نسبیت عام انیشتین را به اثبات رساند.
شپرد اس دولمن (Sheperd S. Doeleman) مدیر پروژه EHT گفت:«ما اولین تصویر از یک سیاهچاله را ثبت کردیم. این یک تجربه علمی فوق‌العادع است که توسط تیمی ۲۰۰ نفره بدست آمده».
هینو فالک (Heino Falcke)، رییس انجمن EHT در کنفرانس خبری توضیح داد: «اگر ناحیه‌ای روشن مثل یک دیسک وجود داشته باشد، ما انتظار داریم که سیاهچاله سایه‌ای بوجود آورد.این یک پیش‌بینی از نسبیت عام انیشتین است که پیش‌تر اثبات نشده بود. این سایه توسط انحنای گرانشی و گیر افتادن نور توسط افق رویداد سیاهچاله بوجود می‌آید. به این ترتیب ماهیت این جسم جذاب را آشکار می‌شود و جرم آن را می‌توان اندازه گرفت».
مدیر رصدخانه شرق آسیا پل تی.پی هو (Paul T.P. Ho) گفت: «زمانی که ما مطمئن شدیم که تصویری از یک سیاهچاله ثبت کرده‌ایم، توانستیم داده‌ها را با مدل‌سازی‌های کامپیوتری از انحنای فضا با ماده‌ای عظیم و با میدان مغناطیسی بالا مقایسه کنیم. بسیاری از داده‌های رصدی با پیش‌بینی‌های تئوری منطبق بود. به این ترتیب با اطمینان مشاهدات خود را تفسیر کردیم و جرم سیاهچاله را با دقت تخمین زدیم».
تصویر سازی با کمک داده‌های شبکه رادیویی تلسکوپ افق رویداد چالش بزرگی بود، زیرا برخی از این تلسکوپ‌های رادیویی در ارتفاع و موقعیت‌های سختی قرار داشتند. مکان تلسکوپ‌ها آتش‌فشان‌هایی در هاوایی و مکزیک، کوه‌هایی در آریزونا، رشته کوه سیرا نوادا اسپانیا، کویر آتاکاما شیلی و قطب جنوب است.
تلسکوپ افق‌رویداد از تداخل‌سنج خط پایه بسیار طولانی (VLBI) استفاده کرده است. در این تکنیک تلسکوپ‌های سرتاسر جهان با یکدیگر هماهنگ می‌شوند و با استفاده از چرخش سیاره ما، تلسکوپی به وسعت زمین بوجود می‌آید که در طول موج ۱.۳ میلی‌متر رصد می‌کند. توان تفکیک تلسکوپ افق رویداد ۲۰ میکروثانیه‌قوسی است. با این توان تفکیک می‌توان ازنیویورک روزنامه‌ای را خواند که در کافه‌ای در پاریس قرار دارد.
تلسکوپ‌هایی که در این پروژه سهیم هستند عبارتند از: ALMA، APEX، تلسکوپ ۳۰ متری IRAM، تلسکوپ جیمز کلارک ماکسول ( James Clerk Maxwell Telescope)، تلسکوپ بزرگ میلی‌متری Alfonso Serrano، آریه زیر میلی‌متری ( Submillimeter Array)، تلسکوپ زیرمیلی‌متری (Submillimeter Telescope) و تلسکوپ قطب جنوب (South Pole Telescope). داده‌های این تلسکوپ‌ها جمع‌آوری شده و توسط ابرکامپیوتر‌های تخصصی در موسسه ماکس‌پلانک برای نجومی رادیویی و رصدخانه MIT ترکیب شده است.
نتیجه‌ای که امروز از تلسکوپ افق رویداد منتشر شد، حاصل دهه‌ها پژوهش و رصد بود. این یک مثال از کار گروهی بین محققان جهانی است. در این پروژه ۱۳ موسسه با هم همکاری کردند. بودجه اصلی توسط بنیاد ملی علوم ایالات متحده (NSF)، شورای پژوهش اروپا (ERS) و سازمان‌های تامین مالی شرق آسیا فراهم شده است.
Think differently. 